Waartoe leiden wij mensen op?

Dit meldt het uur u,

nu gaat het beginnen, nu

verdwijnt de onzekerheid

van de mij gegunde tijd,

nu is het voor alles te laat.

De stilte die dan ontstaat

is een stilte, niet slechts naar de vorm

een stilte voor de storm,

maar een stilte van het soort

waar dingen in worden gehoord

die nog nimmer het oor vernam.

Martinus Nijhoff

– Het Uur U, een gedicht (1936)

Welke mensvisie gaat er achter onze opleiding schuil?

Wat voor ‘therapeuten’ leveren wij af?

Het meest voor de hand liggende gegeven van de mens is dat hij altijd in relatie tot zijn

omgeving en de anderen staat. Ik ben slechts ik doordat jij bent. Ik ben mens onder de

mensen ongeacht de rol die ik speel. In eerste instantie ben ik mens.

Van hieruit treed ik een ander tegemoet. De gestalttherapie, zoals deze is gegrondvest door de grondlegg

ers Laura en Fritz Perls, Paul Goodman en Ralph Hefferline, neemt het relationele

uitgangspunt serieus en voert het doorheen het gehele werken door. Het is de constante

binnen therapie die keer op keer terugkomt. Niet zozeer de methode, alswel de relatie is

van doorslaggevend belang voor een succesrijke behandeling. Waartoe leiden wij mensen

dan op? Om vanuit de eigen kwetsbaarheid, bereidwilligheid en mankementen zo volledig

mogelijk te zijn met het leed van een ander. Een leed dat niet langer alleen gedragen kan

worden, dat geen oplossingen of adviezen behoeft. Een leed dat een luisteraar vraagt die

kan afstemmen op een stilte die nog niemand eerder vernam, waar de rollen wegvallen en

we weer mens onder de mensen zijn.

Het werken met anderen begint aldus met het werken vanuit jezelf. In het eerste

opleidingsjaar staat de persoonlijke ontwikkeling centraal. Wie ben ik? Welke patronen

draag je mee en waar ligt je mogelijkheid? Welk veld heb je nodig en hoe kun je deze zo

optimaal mogelijk creëren om in je vitaliteit te komen?